Hayatlar,
Yorgan ve döşeklerin bile nefes aldığı,
Her gün ayrı bir hikayenin yaşandığı
Paralel yaşamlar.
Bu hikayeleri yataklarına taşıyan,
Yorganların altına girip gece düşlerini kuranlar,
Ne kadar masalsı bir hayat yaşarlar.
Karbeyaz olunca yorganlar,
Fersah fersah rüya görürler,
Pembe yorganın altında pespembe düşler kurarlar.
Denize uzak bile olsa evleri,
Mavi yorganın içine dalıp derinliklerde kaybolurlar.
Antakya'da sokakları kadar renkli, düşlerden kurulu ikincil bir yaşam var.
Eskiden İzmir'de de kireç beyazına boyanırdı hayatlar.
Su ile şifalandırılırdı.
Bu hayatlarda büyüyen çocuklar
Bu yüzden her gittikleri yerde beyaz badanalı evleri ararlar,
Bu serin ve beyaz şifayı her yerde beraberinde taşırlar.
Su gibidir bu yüzden İzmir hayatlarına çocukluklarını bırakmış insanlar.
Hayat hep İzmirli'lere güzeldir yalan değil ama,
Asıl İzmirli'lerde ayrı bir hayat var.
Ne kadar güzel olursa olsun yaşamları,
Bir de kendileri masalsı bir dünya kurarlar,
Buna 'asıl hayat' adını koyarlar.
Bu asıl masalı dinleyeni bir ömür hayatlarında,
Bu asıl masala inananı bir ömür kalplerinde taşırlar...
Antakya - Istanbul 2009/2015
